ก้าวที่ 2.3 Let Me GO to MBC

เช้าวันที่สาม วันสุดท้าย ทุกอย่างราบรื่นดี

มีแค่ตื่นมานั่งรถผ่าน MBC ได้แต่ทุบกระจกตุบตั๊บ ร่ำร้องขอจอดรถ

หนีออกจากกรุ๊ปเพราะอยากเข้าไปดู SS501 come back stage Love Like This 

ฮืออออออออออออ แต่ในเมื่อทำไม่ได้ก็นอยด์ใส่ทำเนียบบลูเฮ้าส์ซะ




และไปพระราชวังเคียงบกกุง

คือถ่ายรูปอยู่ดีๆ 4 สาวญี่ปุ่นนี่ก็วิ่งเข้ามาขอถ่ายด้วย

ทริปนี้อิฉันป๊อบพอๆกะไอดอลไทย โดนสี่คนนี้รุมตลอด

(ไม่ใช่อะไร เป็นล่ามให้คุยกะไอซ์ไง ฮ่าๆๆ)





และไปทิ้งทวนที่ตลาดเมียงดง

ที่ตลาดนี้ปล่อยอิสระ ตอนแรกเราก็เดินกัน 4 คนกับเพื่อนจา วีจังและเอิงเอย

แต่แค่จังหวะเดียวที่อิ่มเอมหันไปเห็นผู้ชายรูปหล่ออยู่หน้าร้าน Tony Moly

ก็รีบแล่นไปหาด้วยใจปรารถนา หันมาอีกที งง ก็มีแต่เพื่อนจาอยู่ข้างๆ อีกสองหน่อ

.....อิ่มเอมทำหายรายทาง ก๊ากกกกกกก

สองคนเดินไปตามเส้นทางเมียงดง แวะซื้อนั่นดูนี่ หัวเราะกั๊กๆ

แถมได้บัตร T-Money รูปคิมฮยอนจุงมาใช้ ดีใจมากๆ

แม้ว่าอาจจะไม่ได้ขึ้นรถไฟใต้ดินที่นี่ก็ตาม แต่แค่มีก็ฟินที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

 

เดินไปถ่ายรูปกับจุงตามที่ต่างๆ เช่น หน้าร้าน Tony Moly หน้าร้าน MVIO



 

ถ่ายๆอยู่ก็ได้ยินเสียง “นึกแล้วว่าต้องอยู่แถวนี้” หันไปเจอไอซ์ทำหน้าเหนื่อยหน่าย

เราก็แว้ดเข้าใส่ “อะไรยะ คนเค้ารักกันนี่นา อย่ายุ่ง”

ไอซ์พยักหน้ารับรู้แบบกึ่งรำคาญ

“เออ เอาเหอะ....จะไปกิน Crispy Cream ด้วยกันไหม เดี๋ยวเลี้ยง”

โอ๊ะ ตาวาวโตเท่าไข่ห่านทองคำ งกตัวพ่อระดับศรัณยูจะเลี้ยง

อิ่มเอมพลาดได้ที่ไหนล่ะ วิ่งตามไปทันที

ไอซ์บอกว่าเคยกินตอนไปอังกฤษและมันอร่อยมาก พอรู้ว่าที่เกาหลีมีเลยมาหาซะหน่อย

ส่วนเราฟังเฉยๆ ไม่รู้จัก ที่เมืองไทยไม่มี (ณ ปีนั้นนะ) แต่ถ้าฟรีก็ตามมากินอ่ะ

เข้าไปในร้าน คนเยอะพอควรระหว่างต่อแถวรอก็ชะโงกหน้าดูหน้าตาโดนัท

แล้วถาม “อันไหนอร่อยอ่ะ” น้องบอกว่ามันอร่อยหมด แต่ชอบแบบธรรมดาเป็นพิเศษ

แต่เราชอบรูปดวงดาว “พี่เอารูปดาวนะ” “เฮ้ยย เชื่อดิ แบบธรรมดาอร่อยกว่า”

เหลือบตามองคนพูดแล้วหันไปมองป้ายราคา ธรรมดา 1,000 วอน รูปดาว 1,500 วอน

.......อืมมมมม......มันยังงกไม่เลิก “เออ กินธรรมดาก็ได้” เชอะ!!

                ทริปนี้ฟินสุดตรงได้กินเงินศรัณยู

เราเหินฟ้ากลับมาคืนนั้นพร้อมกับที่น้องชายเราไปแอดมิทโรงพยาบาลต่อ ฮาจริงๆ