ปี 2011 สามสาวพี่น้องนัดแนะไปเจอหิมะแรกที่เกาหลีกัน
เป้าหมายใหญ่ของการเดินทางครั้งนี้คือเมืองชอนจู ณ จอลลาบกโด
บ้านเกิดของคิมคยูจง แห่ง SS501 นั่นเอง
การเดินทางไปต่างประเทศเพียงลำพังของสามพี่น้องที่ท่านแม่ออกจะกังวลอยู่มาก
แหม แม่ก็....ถึงจะสวยทั้งสาม แต่จะขึ้นคานกันหมดแหละ ปล่อยๆมันไปเหอะ 5555
เราไม่มีไอเดียอะไรมากนัก รู้แค่ว่าถึงเวลาต้องไปก็เก็บกระเป๋าตามพี่ไป
ไม่ได้ทำอะไรเลย ตามอย่างเดียว กลางคืนมาถึงก็ลากกระเป๋าตามพี่ไปสนามบินต้อยๆ
เช้ามาก็กรี๊ดกร๊าดตามพี่มาเจอลมหนาวเฮือกที่อินชอน
จำได้ว่า มันชื่นใจมาก อากาศหนาวที่เรียกว่าหนาวจริงๆ
อุณหภูมิติดลบ แบบ ไม่เค๊ย ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
เราเลือกเดินทางโดยรถไฟเข้าเมืองเพราะถิ่นพำนักนั้นอยู่ที่
“ฮงแด” หรือ ฮงอิก แดฮักเคียว (Hongik University)
กว่าจะหารถขึ้นได้ก็งงกันแล้วงงกันอีก อ่านเกาหลีไม่ได้เลยสักคน
พี่ก็ถามคนนั้นคนนี้ไปทั่ว กว่า 3 พี่น้องจะมุดขึ้นไปได้สักขบวน
- - ชั่วโมงกว่าๆ เราก็ลงรถไฟ มองหาทางไป เข็นกระเป๋าใบใหญ่ๆ ขึ้นบันไดทุลักทุเล
กว่าจะมาโผล่ที่ Ann Guesthouse ที่พักที่เจ้าของน่ารักสุดยอด
และห้องพักน่ารักสุดใจมากๆเช่นกัน
ห้องพักที่แอนไม่กว้างแต่ไม่แคบ เป็นสตูดิโอกำลังพอดีที่แบ่งโซนได้น่าอยู่มาก
มีมุมทำครัว มุมนั่งเล่น มุมกินอาหารเพียบพร้อม มันคุ้มราคาจริงๆ
มีเตียงคู่ให้พี่สองคนนอน มีเตียงสองชั้นให้เราป่ายปีนและวางของ
ฟินมากๆ
มีโซฟาริมหน้าต่างให้นั่งกวาดสายตามองเมือง
แหม มันเป็นโลเกชั่นที่ดีจริงๆ
เพราะมันติดสถานีรถไฟใต้ดินแบบเดินลงไปปุ๊บเจอปั๊บด้วยนี่แหละ
เราเก็บข้าวของ ล้างหน้า เตรียมพร้อมไปเดินเล่น
จุดหมายแรกของเราคือ ตลาดนัมแดมุน เพราะว่าสามพี่น้องใส่ผ้าใบมา และหนาวมากๆ
เค้าบอกกันว่า (เค้าไหนไม่รู้นะ) ให้หารองเท้าบู๊ทใส่เพราะหิมะมันจะกัดเอา
เราจึงไปเดินซื้อรองเท้ากันก่อน
มาง่ายๆ
สาย 4 สีฟ้า ลงสถานี Hoehyeon ทางออก 5
ไปถึง ตลาดยังเงียบ และเราก็เดินสะเปะสะปะ จนได้รองเท้ามาคนละคู่
เดินวนไปทั่วตลาดเหมือนคนหลงทาง (ก็หลงอ่ะแหละ)
แต่ก็สนุกดี เดินดูบ้านเมือง ดูวิถีชีวิต .... ตลาดที่นี่เหมือนประตูน้ำล่ะมั้ง หรือเหมือนสำเพ็ง
เราก็ไม่แน่ใจ เพราะเราไม่ค่อยถนัดเดินทั้งสองที่นั่นในไทย 55555
มื้อกลางวันและเป็นมื้อแรกที่โซล เราฝากท้องไว้ร้านๆหนึ่ง กลางตรอกที่ตลาด
เพราะแม่ค้าเรียกแล้วเรียกอีก ดึงแขนให้เข้าไป เห็นหอมๆก็ใจอ่อน
คุยกันไม่รู้เรื่องตามระเบียบ แต่อาจุมม่าก็พยายามบอกว่าอะไรอร่อย อะไรดี
จนได้แกงไก่มาหม้อเบ้อเริ่ม ใหญ่มาก และ อร่อยอ่ะ!!!!!
อร่อยจน ไม่คาดคิดและไม่รู้จักชื่ออาหารให้จดจำไว้สั่งครั้งหน้า
เมนูกระดานใหญ่อยู่ตรงหน้าแต่ก็อ่านไม่ออกอยู่ดี 5555
สามพี่น้องตักเอาๆ อาจุมม่ามาถามตลอด อร่อยไหม กินได้ไหม
ทุกคนทำตาแวววาวพยักหน้า ชูนิ้วโป้งให้หกนิ้ว
จนป้าปลาบปลื้มแล้วทำท่าว่ากินเยอะๆนะ
อร่อยจริงจัง ขอบคุณป้าที่ลากหนูเข้ามา หนูประทับใจมาก
ยามค่ำ เราฝ่าความหนาวเย็นไปคลองชองเกชอน
ที่ลำธารกลางเมืองแห่งนี้คงสวยงามตามภาพและคำร่ำลือ
แต่ในคืนที่อากาศ -12 คงไม่มีคนเกาหลีสติดีๆคนไหนมาเดินชมวิว
เหมือนเราพี่น้องตระกูลเรนทอน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ซึ่งมาไม่ได้ธรรมดาอย่างใครเค้า มาแล้วหลงทาง
คลองอยู่ทาง พี่น้องเดินอีกทาง วกไปวนมา กว่าจะเจอคลองใจแทบขาด
- - คลองนี้มาได้หลายทาง ขึ้นได้หลายสถานี มากี่ทีก็หลง ไว้เป๊ะเมื่อไร จะมาบอกวิธีเดินทาง อิอิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น