เช้าอีกวัน หลับสบายยยยย
ตื่นมาก็ชวนจานิและหญิงหญิง ไปเคาะประตูห้องอีกสองสาวและชวนไปหม่ำๆอาหารเช้าด้วยกัน
อาหารมากมายน่าสนใจยิ่งนัก โรงแรมหรูก็แบบนี้แหละนะ
เรานั่งกินไปคุยไป วางแผนไปว่าวันนี้ถ้ามีเวลาจะไปทงแดมุนกันอีกรอบ เฮฮาๆ
หม่ำเสร็จก็ชวนกันไป 7-11 ด้านหลังโรงแรม เพื่อหาซื้อนมและเครื่องดื่มอื่นๆเอามันส์
ตื่นตาตื่นใจกับขวดทุกอย่างในตู้แช่ที่ไม่ใช่ภาษาเรา 555
ราว 08.05 ศรัณยูก็วิ่งกระหืดกระหอบหน้าซีดมาขึ้นรถ ใจหายวาบ หน้าน้องซีดมาก
ขึ้นมาได้ รถออกตัว เพื่อเดินทางไปเอเวอร์แลนด์ ไอซ์เอนหลังทันที
เราแบ่งขนมปังกับนมให้เพราะน้องไม่ได้ลงมาทานมื้อเช้า รับไปกินแล้วตามด้วยยา
ก่อนพร้อมหลับอีกรอบ เดินไปจับหน้าผาก เฮ้ยยยย....ตัวร้อนจี๋เลย
ทั้งผ้าพันคอ ทั้งหมวก ทั้งผ้าห่ม ถุงมือ อะไรที่กันหนาวได้
เราเลยถอดประเคนลงตัวน้องหมด กลัวมันตาย 555
วันนี้เรามาเที่ยวสวนสนุกเอเวอร์แลนด์กัน ฝนตก เอาเข้าไป
ศิลปินตรูจะมีชีวิตรอดกลับไปออกอัลบั้มที่ไทยอีกไหม
.... หลังเข้ามาโตโต้ก็พาพวกเรานั่งเคเบิ้ลคาร์ลงมายังสวนสัตว์ด้านล่างก่อน
แล้วต่อด้วยเข้าไปดูน้องหมีโชว์หม่ำอาหาร ในสวนของสวนสัตว์เปิด
งานนี้กรุ๊ปเราได้อภิสิทธิ์ทั้งคัน จนโดนคนเกาหลีค้อนขวับๆ
แล้วไกด์ก็ถอดใจ บอกว่าให้เวลาที่นี่ 2 ชั่วโมง ใครใคร่เดินชม เดิน
ใครอยากถ่ายรูป ท่ามกลางสายฝน เชิญ ใครอยากไปหาอะไรเล่น เชิญ
และใครอยากกลับไปนั่งรอนอนรอในรถก็เชิญ
“ไปเล่นค่า เราไม่กลัวฝน จะไปเล่นรถไฟตรงนั้นกัน อีกสองชั่วโมงเจอกันนะคะ”
แล้วเราก็วิ่งกันไปร่าเริงมากกกกกกก ศรัณยูละล้าละลัง เพราะไม่สบายอยากพัก
อีกใจก็อยากเล่น จึงตะโกนไล่หลังมา "รอด้วยๆ ไปด้วยคน"
แต่เพราะฝนตก ทำให้เป้าหมายรถไฟ T-EXPRESS ในตำนานเจ้าบ่าวน้อยของเราล้มครืน
อิ่มเอมนั่งร้องไห้กระซิกกระซี้ เสียใจ อยากขึ้น
แต่หันไปมองศรัณยู ผู้ซึ่งไข้ขึ้นและไม่ได้ขึ้นรถไฟทั้งที่ตามมาด้วย
ก็ยิ่งรู้สึกผิด
เราจึงพาน้องไปขึ้นรถไฟราง วิ่งกุ๊กกิ๊กวนรอบสวนแทน เด็กมาก
สังเกตหน้าฮีนะ ฮีหงุดหงิดอ่ะ 555555555555
ลงรถรางมาได้
เราก็เดินไปเรื่อยๆ หาอะไรเล่นไป หลบฝนไป หัวเราะเอิ๊กอ๊าก
ความหนาวเย็นทำเราประสาทอ่อนนิดๆ จนไปเจอรถไฟตีลังกาเปิดอยู่ นี่แหละ!
แม้มันไม่ใช่แบบที่เราต้องการ แต่มันคงดีกว่ารถรางเมื่อกี้
ไปไอซ์ ไปล้างตากัน
เราต้องฟินกันให้ได้กะอันนี้ 555
ไปกัน 6 คน
เอิงเอยขอตัวไม่ขึ้นเพราะไม่ชอบ
ส่วนหญิงหญิงนั้นก็กลัวเครื่องเล่นหวาดเสียว
งานนี้หน่วยกล้าตายจึงเหลือ เพื่อนจา หญิงวี อิ่มเอมและน้องศรัณ
เราเกี่ยงกันไม่นั่งกะไอซ์ เพราะมันแปลกๆ
ไอ้สองคนตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปนั่งด้วยกัน
อิฉันก็ไม่อยากนั่งด้วย
เห็นคนขึ้นไม่เยอะ เลยหน้าด้านกว่า “พี่อยากนั่งคนเดียว
ไอซ์ก็นั่งคนเดียวไปนะ” 555
แล้วทุกคนก็นั่งประจำที่
ถึงเวลาเครื่องก็กระตุกและค่อยๆขยับไป........
เสียงกรี๊ดดังถล่มทลาย จนไอซ์
ศรัณยูต้องปิดหู มันดังกว่าในงานคอนเสิร์ตเสียงอีก
จากสองสาวแถวหน้าสุด
กรี๊ดลั่นๆตลอดทางที่รถไฟวิ่งอยู่
ผสานเสียงหัวเราะก๊ากๆอย่างบ้าคลั่งของอิ่มเอม
เครื่องเล่นหวาดเสียวส่งผลให้ทุกคนเสียสติไปแล้วหรือไร?????
ไม่ถึง 2
นาทีผ่านไปเครื่องลดระดับความเร็วและเข้าเทียบชานชาลาอีกครั้ง
พนักงานหนุ่มเกาหลีรีบวิ่งมาถามสองสาวแถวหน้าว่า
“มิสๆ โอเคป่าว
มันน่ากลัวมากเลยเหรอ ผู้คนแตกตื่นกันหมด”
วีจังทำหน้านิ่งแล้วตอบไปว่า “อ๋อ
ไม่เลย แต่ฉันกลัวไม่สนุกเลยต้องกรี๊ดดังๆสร้างอารมณ์”
เพื่อนจาก็พยักหน้ารับว่าเห็นด้วย
พนักงานจึงเบนความสนใจมาหาอิ่มเอมแล้วถามว่า
“มิสล่ะ สนุกไหม หัวเราะไม่หยุด”
เราเช็ดน้ำตาป้อยๆ แล้วตอบไปว่า
“อืมมม มันไม่น่ากลัวเลยล่ะ
แต่ฉันขำไอ้สองคนนี้ว่ามันกรี๊ดได้ดังมากๆเลย”
แล้วอิ่มเอมก็หัวเราะอีก
พนักงานทำหน้าพิลึกๆ
ก่อนจบสายตาที่ศรัณยูผู้ซึ่งดึงที่กั้นตัวออก
ไอซ์บ่นว่า “หูชาเลยอ่ะ กรี๊ดกันเอามันส์มาก”
พูดจบ กะเหรี่ยงไทยทั้ง 4
ก็เดินหัวเราะลั่นๆลงบันไดมา
หญิงหญิงรีบเข้ามาถาม “มันน่ากลัวมากเลยเหรอ
ได้ยินเสียงกรี๊ดลั่นลงมาถึงนี่แน่ะ”
ใช่ มันน่ากลัวมากเลยล่ะหญิง
หลังจากนั้นโปรแกรมทัวร์พาเราไปหาอะไรใส่ท้องเติมพลังหลังเล่นสนุกกันมา
น้องชายที่ดูจะหลั่งอะดรีนาลินไปกับรถไฟขำก็ดูแข็งแรงขึ้น
แล้วบอกว่าวันนี้จะไปนั่งกินข้าวกับสาวญี่ปุ่นนะ จะได้ดูแลทั่วถึง จ้า เชิญเลย
สาวๆญี่ปุ่นดีอกตกใจ แต่รับไอซ์ไปร่วมโต๊ะหมูย่างเกาหลีฉบับออริจิอย่างปลาบปลื้ม
ในขณะที่ว่าที่คุณนายคิมก็หมกหมุ่นกับการย่างหมูให้เพื่อนๆรับทาน .....
หมดไปอีกมื้อ
ก่อนไปหมักกิมจิกันที่โรงเรียนสอนทำกิมจิ
ซึ่งอิ่มเอมก็งงๆว่ามันสอนตรงไหน
ไปถึงจับต้อนเข้าห้อง ให้คาดผ้ากันเปื้อน ให้ใส่ถุงมือ
บอกให้เอาพริกแดงๆป้าย ม้วน เสร็จ ..... ตึง!!!! สอนแล้วเหรอคะ?
ยังไม่รู้เลยว่าพริกแดงๆทำมาจากอะไร
ก็โดนต้อนออกมาใส่ชุดฮันบก
อิ่มเอมซึ่งผมบ๊อบสั้น ณ เวลานั้นรู้สึกหดหู่ใจเมื่อใส่ชุดพื้นเมืองไม่สวย
ไม่เข้า
คือมันต้องผมยาวเกล้ามวยจะได้ดูงาม
โถ แล้ววันแต่งงานกับคิมฮยอนจุง ฉันจะทำยังไง
555555 เพ้อเจ้ออ่ะ
>///<
มื้อเย็นวันนี้…….ซัมเกทัง
ไก่ตุ๋นโสม
อันว่าหนูไก่นี่นะ (ตกลงหนูหรือไก่?
คือมันเป็นไก่น้อยไง)
เค้าบอกว่าต้องเอาไก่อายุน้อยมาทำ เนื้อจะได้นุ่มๆ มาหมักๆ
ยัดด้วยโสม ด้วยข้าว ด้วยเกาลัด พุทราอะไรไม่รู้เต็มไปหมด
มาร้อนๆกินแล้วดี
เค้าว่างั้น....แต่เมื่อสองปีก่อนทำเอาเราสำลัก ไม่ชอบอย่างแรง
มาครั้งนี้รู้แกว
เลยจับเกลือเทโครมลงไปให้ตัดรสโสม
คนอื่นอาจกินเอาสุขภาพ อิฉันกินเอาอร่อย
แล้วไม่อร่อยคนเดียว บอกทริคผู้ร่วมโต๊ะให้แอบโตโต้ใส่เกลือให้หมด
แหม....ขืนใส่โต้งๆ คนพื้นเมืองเคืองพอดี
อิ่มหนำสำราญ
หมดโปรแกรม ต้องกลับไปพักโรงแรมจ้า
แต่เนื่องจากราตรียังเยาว์อิ่มเอมจึงดึงแขนเสื้อโตโต้ไว้
“อยากไปทงแดมุนต่ออ่ะ เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับเองได้
โตโต้เขียนที่อยู่โรงแรมให้หน่อยนะ”
ไกด์หนุ่มผู้น่ารักของเราทำหน้าลำบากใจ
แต่ไม่เคยปฎิเสธ
หันไปถามว่ามีใครอยากไปอีกไหม ถ้าอยากเยอะจะได้เอารถไป
ผล.....ไม่มี
มีแต่ 5 คนนี่แหละขยันเป็นปัญหา อิอิ
โตโต้เลยต้องก้มหน้าเขียนที่อยู่ยื่นมาให้
แล้วบอกว่า กลับไม่ได้
โทรมานะๆๆๆๆๆๆ โอเค
รับที่อยู่โรงแรมมาใส่กระเป๋า
โตโต้บอกว่ามีทัวร์ไทยอีกคณะมาทานที่เดียวกันและเค้าจะไปทงแดมุนต่อ
จะฝากพวกเราไปกับรถคันนั้นเลย ส่วนที่เหลือจะพาไปส่งโรงแรมเพื่อพักผ่อน
(พักอะไรกันเยอะแยะ วันนี้ไม่ได้เที่ยวหนักสักกะหน่อย)
หลังตกลงกันได้
เราก็ออกจากร้าน แล้วจู่ๆศรัณยูก็มามุกเดิม
“ไอซ์ว่าไอซ์ไปด้วยดีกว่า
เมื่อวานก็ไม่ได้ไปทีนึงแล้ว” แล้วก็วิ่งตามพวกเรามาขึ้นรถ
ทัวร์อีกคณะตกใจที่อยู่ๆไอดอลไทยมาจากไหนไม่รู้
เราทั้ง 5 จึงจ่ายค่ารถด้วยการให้ไอซ์ถ่ายรูปคู่กะทุกคนแทน 55555 สบายแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น