สอบถามพยานที่เกิดเหตุได้ว่าเรามาที่นี่เพื่อต่อคิวเข้า Music Core
อ้ออ เหรอ เราต่อคิวไปแล้วและต้องรอเช็คชื่อตอน
5 ทุ่ม อ้ออ เหรอ
และเมื่อกี้เราไปกินข้าวกันมาที่ร้านๆหนึ่งข้างบนช้อปปิ้งมอลล์นั่น
อร่อยมากกกก
อ้ออ เหรอ กินแล้วด้วย ไรฟะ
เข้าไปเพราะป้าแกเปิด
Music Bank ให้ดู
และดิฉันเป็นคนบอกผองเพื่อนว่าอย่ากรี๊ดถ้าอิจุงออกมา เดี๋ยวป้ารู้ทัน
แต่พออิจุงออกมา
อิ่มเอมถลาไปหน้าทีวี โต๊ะต่างชาติที่โหวกเหวก เงียบสงัด
เฝ้าจดจ้องจอทีวีเงียบกริบคิดว่าป้าคงรู้แล้วแหละเนอะ
แล้วดิฉันก็เริ่มเดินซื้อของฝากตามคำสั่ง
เป็นบุญมากที่นี่มีร้าน
เพราะไม่มีเวลาไปเดินเมียงดง ฮือออออออ
มาเกาหลีแต่ไม่ได้เดินเมียงดง
สติเริ่มมาก็ตอนนี้แหละค่ะ หึหึ
ห้าทุ่มเป็นเวลาที่จะประกาศรายชื่อแฟนไซส์
เราไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร
สำหรับสติอิ่มเอมตอนนั้นแล้ว ทุกอย่างโอเคค่ะ 5555 อย่างไรก็ได้
ขอกลับไปนอนได้ไหมเพราะพรุ่งนี้....ตีห้าอีกแล้ว
อ่า
เวลาน่ากลัวกว่าทัวร์ 6-7-8 อีก
มะคืนได้นอนตีหนึ่ง ตื่นตีสามเป็นกิจวัตรแล้ว ตาลืมไม่ขึ้น
จุงเราเลิกกันเถอะ
หยุดทรมานฉันเสียที ไม่ไหวแล้ว ฮือออออ
MBC Dream Center Music Core
สาย 3 สีส้ม สถานี Jeongbalsan ทางออก 1
ตีสี่ครึ่ง....เช้านี้ที่ mbc ต้องปูหนังสือพิมพ์นั่งรอข้างถนนเป็นคนจรจัด
เหมือนทุกวันที่ผ่านมา สัปหงก รอเช็คชื่อ เช็คเสร็จ
เดินข้ามสวนสาธารณะไปที่เบคซึงโจมารับโอฮานิกลับบ้าน
หาที่นอน อากาศไม่หนาวเท่าวันที่ผ่านมา
แต่มันก็ยังหาที่นอนดีๆไม่ได้
ทั้งที่ขาดการพักผ่อนอย่างแรงแต่ก็นอนไม่หลับ
ชวนเนิร์สไปเดินสำรวจ มองไปมองมาเจอแมคโดนัลด์
ตาวาวววววว
เนิร์ส เราได้ที่นอนแล้ว วิ่งไปปลุกอีก 4 สาว
ไปนอนแมคกัน
วันนี้เรามีที่นอนดีๆแล้วล่ะ หอบหิ้วกันขึ้นชั้นสอง
กะนอนยาว
ให้เจอก้อย เจอพี่แม้วและพี่โอ๋
ทักทายกันตามร่างกายจะรับรู้
สี่สาวนอนกันอย่างรวดเร็ว
อิ่มเอมกะเด็กเนิร์สจูงกันไปหาของกินก่อน
กินให้อิ่ม จะได้นอนหลับเนอะ
ไปสั่งชุด Morning Breakfast 2 ชุด ได้ชุด 2
Becon set มาหนึ่งแทน
ตรูอยากจะคลั่ง
แทบจะทุบเคาท์เตอร์พัง ภาษาอังกฤษฉันแย่
หรือ สำเนียงเกาหลีมันดีเกินไป ห่ะ?????
เบรคฟาสท์กลายเป็นเบคอน มิน่า
เบรคดาวน์มันถึงกลายเป็น เบรือคึ
ดาวดึ ได้ บ้าเอ๊ยยยยย!!!
แล้วอย่ามานินทาฉันเป็นเกาหลี ฟังออกบ้างไม่ออกบ้าง
แต่ท่าทางแกมันบ่งบอกเฟ้ย ของขึ้นอย่างแรง
อาการนอนไม่พอ กินไม่อิ่ม
เริ่มทำให้ปรี๊ดแตกได้ง่ายๆ
สุดท้ายก็ได้มากิน...ไม่อร่อย
แค่ไข่กวนเฉยๆยังไม่อร่อยเลย
ตรูเหวี่ยงทำไม เฮ้อออ กินเสร็จมองหน้ากะเนิร์ส
แล้วหลับ
สาวๆปลุกตอน 7 โมงนิดๆ
งัวเงียขึ้นมาแล้วเดินตามๆกันไปเข้าแถวตอน 8 โมงเพื่อเช็คชื่ออีกครั้ง
สมัยเรียนฉันยังไม่เช็คบ่อยขนาดนี้เลยนะยะ เช็คแล้ว ไปหาที่นั่งรอต่อ
ไม่นานมากเราก็ได้เข้าไปดูคุณคิมอัด
งานนี้ครูเปิ้ลคาดโทษ ถ้าแกหลับต่อหน้าผู้ชายอีก อย่ามานับถือฉัน
มีอย่างที่ไหน
มันเห็นเข้าจะเสียใจ อ่าๆ ขอโทษคร๊าบบ ผิดไปแล้ว
อัดไปอย่างรวดเร็ว
เฟี้ยววว จบ
เที่ยงๆ ดาวบริวารหนีไปงานแฟนไซส์หมด เพราะต้องไปรายงานตัว
แต่เรายังคงบ๊องแบ๊วต่อแถวเนียนๆ
หวังใจจะได้เข้าไลฟ์ และเราก็ได้เข้า ฮี่ฮี่ๆๆๆ
แม้จะเข้าแบบชนชั้นสอง
แต่ก็ได้เข้า
แม้เข้าแล้วจะได้ยืนหลังสุดของฮอลล์
เราก็ภูมิใจ
เพราะแท่งไฟสีเขียวอุซุชินคลุมพื้นที่ด้านหลังไว้ทั้งหมด เราล้อมแกแล้ว
ไอ้เสือจุง
วันนี้เจอคนใจดี
สาวญี่ปุ่นใจดีอีกแล้ว ไม่รู้มาเชียร์ใคร
แต่เค้ารู้ว่าเราเชียร์จุง
พอจุง ออกมา เค้าก็ดึงแขนอิ่มเอมไปยืนด้านหน้าเค้าทันที
แล้วบอกเอาเลย เต็มที่ เริ่ดค่ะ
ทุกวันได้แต่มองดูจุงเงียบๆ ชื่นชมเงียบๆ ไม่กรี๊ด
ได้แต่ยิ้มไม่ก็หลับ
วันนี้แก้ตัวที่เอาแต่นอน จึงตั้งใจมาก
เดี๋ยวจะร้องโค้ดเชียร์ด้วย
ถึงเวลา นั่นๆ จัดเต็ม I,
I, I love you….แต่ เอ๊ะ ทำไมเสียงไม่เข้าพวก
งง หันไปถาม พี่เปิ้ลๆ
โค้ดร้องไงอ่ะ ไม่เคยท่อง
พี่เปิ้ลหัวเราะจนแทบสำลัก คุณนายเอ๊ยยยยยย แกใช้หัวใจร้องอย่างเดียว
บอกรักกันกลางฮอลล์เลยเรอะ เพลงมันร้องว่า
ไอเลิฟอิท มาไอเลิฟยูอะไรแถวนี้เล่า
อ้าวววววววว หรอ ก็เค้าไม่รู้นี่นา
เค้าใช้ใจร้อง >///<
จบเพลงไปแบบมึนๆ
งานนี้เป็นงานที่ความทรงจำน้อยที่สุดแล้ว
เพราะความทรงจำที่ลบไม่ได้
มันไปอยู่ตอนหกโมงเย็นกลางห้าง ชั้น 5 แทบจะทั้งหมดเลย.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น