การไปเกาหลีแต่ละครั้งให้อารมณ์แตกต่างกันไปทุกครั้งเพราะวัตุประสงค์
ที่ไปแตกต่างกัน คนที่ไปด้วยแตกต่างกัน อากาศก็แตกต่างกัน แต่ที่เหมือนกันคือ...ไม่เคยเอาหัวใจกลับมาได้เลยแม้สักครั้ง
การเดินทางมาเกาหลีครั้งที่ 5 นี้เพื่อ My Only One เพื่องานโชว์เคสโซโล่อัลบั้มของ
Kim Hyun Joong อิ่มเอมเขวี้ยงเหตุผลทุกอย่างแล้วใช้หัวใจก้าวย่างเข้ากรุงโซลอีกครั้ง...เพื่อเธอ
แถมยังเป็นการเข้าประเทศแบบฉายเดี่ยวซะด้วยอ่ะนะ เพราะชาวบ้านเขาล่วงหน้ามาก่อน
แต่อิฉันเพิ่งลางานมาได้ เพลียจริงๆ
และเป็นครั้งแรกที่โดน ตม. ถาม จนแอบตกใจปนเขินอายเล็กน้อย มากี่ทีก็ผ่านตลอด
มาครั้งนี้ ตม.ถาม ยิ้มๆ หลังจากพลิกหน้าปกพาสปอร์ตไปมา “ครั้งที่ 3 ในรอบหกเดือน
มาทำอะไรบ่อยๆจ๊ะ” ได้แต่กระมิดกระเมี้ยนตอบไปว่า “มาหาคิมฮยอนจุงค่ะ” ชัดถ้อยชัดคำ ตม
สาวใหญ่ยิ้มขำก่อนประทับตราดังปึ้ก อวยชัยให้พร “ดูคิมฮยอนจุงให้สนุกนะ”
(และสมพรปากจริงๆเหอะ)
และเป็นครั้งแรกเช่นกันที่ลองเช่าโทรศัพท์ใช้ดู
เพราะเนื่องจากมาครั้งนี้คงต้องติดต่อกันเยอะ การเช่าของที่นี่ใช้น่าจะประหยัดกว่า
.... เปิดประสบการณ์แปลกกันเข้าไป
เข้าเมืองง่ายๆด้วยรถไฟใต้ดิน เดินตามป้าย
ไม่ก็นั่งแอร์พอร์ตบัสเข้าไป 1 หมื่นวอน ลงได้หลายสถานี ค่อยๆอ่านเอาได้
หรือไปถามพนักงานก็ได้ที่เกต 10 นะจ๊ะ
อันนี้เป็นบัตรแอร์พอร์ตบัส
นั่งสบายๆดี
เป็นการเดินทางคนเดียวที่แสนเบื่อหน่าย ขึ้นรถได้ ไม่หลับ มองวิวข้างนอกไปเรื่อยไม่รู้จะคุยกะใคร
นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ ในใจก็คิด เบื่อแหะ
เข้าๆออกๆบ่อยจนชินกับทุกสิ่งอย่างของที่นี่แล้ว มองอะไร
เห็นอะไรก็ไม่ตื่นใจแล้ว เหมือนกลับมาบ้าน มันชินชา อย่างเดียวที่ทำให้ยังคงเดินเข้าออกประเทศนี้คือ
ผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจ....อุ๊ แหวะ
และต่อไปนี้ คือไดอารี่อิ่มเอม แด่ เธอ ผู้เป็นเจ้าของหัวใจ
และต่อไปนี้ คือไดอารี่อิ่มเอม แด่ เธอ ผู้เป็นเจ้าของหัวใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น