ก้าวที่ 4 : I’m Yours, Korea

นัดแนะกะแก๊งค์พลพรรครักไอซ์ ศรัณยูไว้ว่า เราไปเกาหลีกันเถอะ
เพราะอิ่มเอมและหญิงหญิงนั้นเมนจุง แอ๊ปเมนจุน จาเมนยองแซง เอิงเมนม้ามิน
....มาครบวงขนาดนี้ จะอยู่เฉยทำไม ไปตามหา SS501 กันดีกว่า

การเดินทางครั้งที่ 4 สู่ประเทศเกาหลีใต้ เป็นก้าวที่ทำให้อิ่มเอมเจ็บช้ำมากที่สุด เพราะอะไร?
เพราะเราเลือกซื้อตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักจากบริษัททัวร์ที่หนึ่งและเราโดนโกง
เงินแสนสามหายไปในพริบตา
เป็นเดือนที่เราต้องวุ่นวายกับการนับหนึ่งใหม่เพื่อเริ่มต้นหาตั๋วเครื่องบิน หาที่พักใหม่
และเป็นปีที่เราต้องติดตามคดีของเราว่าเมื่อไรกันหนอ
ที่เราจะได้เงินของเราคืนกลับมา

 

 

แม้อุปสรรคจะมาก แต่ความ “อยาก” ของเรามันมากกว่า
หลังจากเตรียมทุกอย่างพร้อม
คืนวันที่ 11 เมษายน 2554 เราทั้งห้าก็ใช้บริการสายการบิน เจจูแอร์
เพื่อเดินทางไปยังเกาหลีใต้ สายการบิน Low Cost น่ารักๆ
ที่ขาไปเราไม่รักเอาซะเลย

เพราะบนเครื่องเป็นกรุ๊ปทัวร์ทั้งนั้นและไม่รู้ว่าเป็นวันเด็กแห่งชาติหรือไร
ทั้งแอร์ทั้งสจ๊วตถึงเอาลูกโป่งมาวางเต็มเคบิน เล่นเกมส์ไม่เลิก
และมีเด็กๆหัวเราะตลอดทั้งคืน ทำเอานอนหลับไม่ได้
กว่าเครื่องจะลงจอดที่อินชอนก็ทำเอาพวกเราเป็นซอมบี้กันไปเลยทีเดียว




มาถึงด่าน ตม. ก็ถอนใจเฮือกใหญ่ กรุ๊ปทัวร์ลงพร้อมกันหลายลำ
(อย่างว่า วันหยุดยาวอ่ะนะ มากันเพียบ)
คนเยอะจนกว่าจะผ่านไปได้แต่ละคน
ไม่เคยใช้เวลาตรงนี้นานเป็นชั่วโมงขนาดนี้มาก่อน
เก้าโมงกว่าเราก็ยังไม่ได้ประทับตรา

หญิงหญิง เอิง และจานั้นเคยมาแล้วจึงแยกไปยืนคนละแถว
ส่วนแอ๊ปผู้ซึ่งออกนอกประเทศเป็นครั้งแรก แถมวิตกกังวลเรื่องภาษาเลยเกาะเราเป็นตังเม
ยิ่งคนข้างหน้าตรวจนาน แอ๊ปยิ่งใจเสีย
ยิ่งอีกคนโดนส่งเข้าห้องสัมภาษณ์ แอ๊ปยิ่งผวา ผลักเราไปยืนต่อคนนั้นทันที
......อิ่มเอมผู้ซึ่งไม่ตระหนกภาษา และเคยมาบ่อยกว่าใครจึงเฉยๆ
เดินไปวางพาสปอร์ตดังแปะแล้วยิ้งแป้นใส่หน้าเจ้าหน้าที่ “อันยองฮาเซโย”
ทักใส่เลย ตม.หนุ่มใหญ่ เงียบ....ไม่ตอบ....หนอย ไร้มารยาท อิลุงนี่
เฮียแกก็ไม่ได้พูดอะไร เปิดเล่มไปมาแล้วประทับตราดังตึง ปล่อยผ่าน
เราหันไปยักคิ้วให้แอ๊ปทีหนึ่ง แล้วถอยออกมา
แอ๊ปเดินเข้ามาเป็นคนต่อไป ยืนทำหน้าแบ๊วๆแสดงความบริสุทธิ์ใจสุดฤทธิ์
ซึ่งมันได้ผล นางผ่านมาอย่างไร้คำถาม
เมื่อทุกคนออกมาได้เรียบร้อยก็เดินไปรับกระเป๋าพร้อมกับเม้าท์คนที่โดนจับสัมภาษณ์

ทิป : มา ตม.เกาหลี แต่งตัวดีๆ แต่อย่าดีเว่อร์ มันพิรุธจ้า

คนที่โดนแช่เย็นเนี่ย มากะคนที่โดนถามนานๆเนี่ยแหละ

ซี่งทั้งสองคน(และอาจมีคนอื่นด้วย แต่เราเห็นสองคนไง ยืนแถวเดียวกัน)

แต่งตัวเหมือนไปทำงาน กระโปรงสูทอย่างดี สุภาพจัดๆ

คือ เราเป็นนักท่องเที่ยว แม้จะเคยได้ยินมาว่าให้แต่งตัวสุภาพผ่านด่าน

แต่เราก็มาท่องเที่ยว เอาให้คล่องตัว

แต่อย่าถึงขั้นรองเท้าแตะเก่าๆ กางเกงยีนส์ขาดๆ หรือขาสั้นเกิ๊นนน

บวกเกาะอก สายเดี่ยว โชว์เนื้อหนัง

..... เอาสบายๆแบบคนไปเที่ยว (กลางวันนะ ไม่ใช่เที่ยวกลางคืน)

แค่นี้เราก็ผ่านได้แล้ว

 

แต่สตรีทั้งสองจัดเต็มมาก แถมพูดอังกฤษกระท่อนกระแท่น

หน้าตาก็.....ชวนสงสัย จึงเป็นไปตามประการนี้แล

ออกมาได้ วันนี้เราจองรถจากที่พักให้มารับเพราะคำนวณค่าใช้จ่ายแล้วว่า

ถูกกว่าและสะดวกกว่า

ลุงคนขับมารอแล้วเรียบร้อย พอก้าวพ้นสนามบินอินชอนออกไป โอ๊ะ คุณพระ เย็นเว้ยเฮ้ย

.....นี่มันเมษาแล้ว ทำไมอากาศยังเย็น มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ยิ้มกริ่ม หนาวไม่กลัว กลัวไม่หนาวจ้า

ที่พักของเราอยู่กลางเมืองใกล้เคียงบกกุงและพระเจ้าเซจง

เป็นห้องใหญ่กว้างขวาง มีชั้นลอย ราคาน่ารัก

เจ้าของก็ดี เราเข้ามาได้ล้างหน้าล้างตาเราก็ออกไป.......เที่ยว