(กลับก่อน เพราะลามาได้แค่นี้แต่พี่อยู่ต่ออีกตั้งสามวันแน่ะ แหง่มๆ)
เป็นวันฟรีสไตล์ ใครอยากไปไหนก็ไป ไปเองซะ
จากที่เดินตามพี่มาทุกวัน เลยต้องควัก T-Money คู่ใจมาใช้งาน
(ซื้อมาครานั้น ไม่คิดว่าจะได้ใช้ครานี้)
แล้วมุ่งหน้าไปยังสถานที่ๆเคยไป แต่ไม่ฟิน วันนี้จะไปฟินให้ได้ - - Seoul Tower
ซึ่งเค้าบอกว่ามาทางนี้จะได้ขึ้นกระเช้าไป เยี่ยมเลย ไม่เคยขึ้น (คนเดียว) ขอสักหน่อย
โผล่หัวมากจากรถไฟได้ เค้าก็บอกอีกแหละว่าให้เดินไปตามทาง
ผ่านโรงแรมแปซิฟิค อิฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาเดินเข้าไป ขึ้นเนินแล้ว เนินเล่า
ทั้งชัน ทั้งเหนื่อย ก็ไม่มีวี่แวว นี่ถ้าอากาศร้อนๆคงเป็นลมตาย
พอดีอากาศหนาวเลยทำใจดีสู้เนิน
มองหาจะถามทางใครสักคนว่าตรูหลงอีกแล้วหรือป่าว ก็เจอแต่อาจุมม่าทั้งนั้น
ไม่แน่ใจว่าพูดภาษาอังกฤษได้ไหม เลยยิ่งไม่กล้าถาม เดินมึนต่อไป
ไกล มันไกลมาก เดินไปเดินมาผ่านนัมซานเกสท์เฮ้าส์
ใช่ อ่านเจอมาว่าต้องผ่านมันก่อน โอเค ฉันมาไม่ผิด ถูกทางล่ะ
แค่เดินต่อ เดินไป เดิน เดิน ในที่สุดเราก็มาถึง!!
วิ่งรี่ไปพบว่า ต้องขึ้นตึกไปชั้นสาม ถึงจะเจอออฟฟิศ Namsan Cable Car
โอ๊ยยยย คนเกาหลีขยันเดินไปไหน เดินมือไม้สั่น หายใจเป็นควัน
ไปซื้อตั๋วไปกลับมา 1 ใบ สนนราคา 7,500 วอน แล้วก็รอคิวจ้า
พอขึ้นไปได้ มองลงมาจากยอดเขา ต๊ายย ตายล่ะ โซลถูกคลุมไปด้วยหิมะ
สวยไปอีกแบบ ครั้งก่อนที่มาขึ้นกับพี่และเพื่อนจันนั้น ภูเขาเป็นใบไม้เปลี่ยนสี
วันนี้ใบไม้โกร๋น มีแต่หิมะขาวๆ สวยไปอีกแบบ
มีคนราวๆ 30 คนเท่านั้น เหตุเพราะยังเช้าอยู่และหนาวมากเอาการ
คงไม่มีคนคิดอุตริจะไต่ที่สูงแบบนี้แต่เช้า
มีเพียงทัวร์ไทย 1 กรุ๊ปเท่านั้น และอิ่มเอมอีก 1 คน ที่เดินไปเดินมาทำท่าทางเป็นคนต่างชาติ 5555
เดินไปซื้อกุญแจมาหนึ่งดอก เตรียมไปเขียนบอกรักผู้ชายบ้างอะไรบ้าง
แล้วไปนั่งก้มหน้างุดๆ มือสั่นพั่บๆอยู่ริมรั้ว แอบแขวนไม่บอกใคร
(มาคนเดียว จะไปบอกใครล่ะ)
แถมด้วยเขียนกระเบื้องประดับกำแพงอีก เรียกว่ามาแบบจัดหนัก ตั้งใจเขียนมาก 5555
ผู้ชายสมัยนี้ ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็ต้องร่ายคาถา จริงไหม?
พอทำทุกอย่างเสร็จก็ยืนยิ้มกริ่มภูมิใจกับตัวเอง
ที่บอกว่า “คิมฮยอนจุง พอเธอไม่อยู่ ฉันก็สะกดคำว่ารักผิดไป” 5555
เรียนมานิดๆหน่อยๆเอามาบอกรักผู้ชายก็ดันเขียนผิดให้อายซะนี่นะ
เขียนเสร็จ มีหนุ่มสาวมาคู่หนึ่งอ้ำๆอึ้งๆสปีคอิงลิชว่าถ่ายรูปให้หน่อย
เราอมยิ้มแก้มตุ่ย
อั๊ยยะ เราดูไม่เหมือนคนไทยเหรอ 5555
อยู่ที่นี่
3 ชั่วโมงเต็มๆ (ทำบ้าอะไรฟะ?)
ก็เดินลงมายังเมียงดง เพื่อไปซื้อของตามออเดอร์
เดินเปรี้ยวคนเดียว
สราญใจจนกลับไปถึงที่พัก ก็ลากกระเป๋าเตรียมกลับ
พี่ถามว่าวันนี้ไปไหนมาบ้าง ส่ายหน้าดุ๊กกิ๊ก
ไม่ไปไหนเยอะ แค่ไปนั่งกินลมคนเดียว
พี่พยักหน้าหงึกหงัก
“อืมมม อารมณ์ดีนะแก เพราะวันนี้ -18.6 องศา
แกยังกล้าไปนั่งข้างบนได้”
............กรี๊ดดดดดดดดดดดด..........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น